*Гісторыя Нацыянальнага цэнтра ўсынаўлення пачынаецца з 1995 года, калі ў Беларусі быў прыняты Нацыянальны план дзеянняў па ахове правоў дзiцяцi на 1995 - 2000 гады, зацверджаны Указам Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь № 150 ад 1995/04/19 (далей - План).
У раздзеле III дадзенага дакумента «Абарона правоў дзяцей, якія засталіся без бацькоўскай апекі, дзяцей з недахопамі разумовага або фізічнага развіцця і дзяцей, якія апынуліся ў іншых экстрэмальных сітуацыях» прадугледжвалася адкрыццё Нацыянальнага цэнтра ўсынаўлення, а ў раздзеле II «Прававое забеспячэнне рэалізацыі Закона Рэспублікі Беларусь «Аб правах дзіцяці» адным з мерапрыемстваў была названа падрыхтоўка палажэння аб Нацыянальным цэнтры ўсынаўлення.
Сама ж ідэя стварэння ўстановы была рэалізавана ў 1997 годзе, калі ў адпаведнасці з Загадам Мiнiстэрства адукацыi Рэспублiкi Беларусь "Аб стварэнні Нацыянальнага цэнтра ўсынаўлення Рэспублікі Беларусь» № 112 ад 3 сакавіка 1997 года было створана ўстанова «Нацыянальны цэнтр усынаўлення Міністэрства адукацыі Рэспублікі Беларусь».
Аднак днём заснавання Нацыянальнага цэнтра ўсынаўлення лічыцца 8 верасня 1997 года - гэта быў першы працоўны дзень спецыялістаў Нацыянальнага цэнтра ўсынаўлення. Сімвалічна, што ў праваслаўным календары дзень 8 верасня - дзень святой велікамучаніцы Наталлі Візантыйскай (Никомидийской), якая падае дапамогу ва ўмацаванні сям'і.
У Беларусі 2009 год стаў рэкордным для ўсынаўлення.
У мінулым годзе сям'ю набылі 582 беларускія дзіцяці-сіроты - гэта самы высокі паказчык за 12 гадоў працы Нацыянальнага цэнтра ўсынаўлення. "Дзіўна: насуперак прагнозам скептыкаў, эканамічны крызіс не адбіўся на жаданні беларусаў зрабіць абяздоленых малышоў шчаслівымі, падарыць ім сардэчнае цяпло і сям'ю, - сказала Наталля Паспелава. - Безумоўна, у прыняцці рашэння аб усынаўленні ролю адыгрывае і рацыянальны падыход: людзі узважваюць свае магчымасці дапамагчы дзіцяці (але ж і пры планаванні нараджэння дзіцяці, згадзіцеся, гэты падыход таксама ёсць). Аднак пераважае ўсё ж эмацыянальны аспект - дабрыня, спачуванне да сіраты ".
Указам Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 2 мая 2003 г. № 183 Нацыянальны цэнтр усынаўлення вызначаны Цэнтральным органам па выкананні абавязкаў па Канвенцыі па абароне дзяцей і супрацоўніцтве ў адносінах да міжнароднага ўсынаўлення, прынятай на Сямнаццатай сесіі Гаагскай канферэнцыі па міжнародным прыватным праве ў 1993.
У мэтах актывізацыі нацыянальнага сямейнага ўладкавання ў 2013 годзе Нацыянальны цэнтр усынаўлення стаў заснавальнікам штомесячнай газеты «Дадому!», спецыялістамі цэнтра ўсынаўлення са студзеня 2013 года штомесяц выпускаецца метадычнае рассыланне для спецыялістаў сферы аховы дзяцінства і для бацькоў, якія засынаюць бацькоў, апеку , бацькоў выхавацеляў).
14 кастрычніка 2013 года пачаў працу адзіны рэспубліканскі Інтэрнэт-партал www.dadomu.by Нацыянальнага цэнтра ўсынаўлення. Яго гісторыя пачалася, калі група актывістаў форумнага руху арганізавала ў Інтэрнэце збор подпісаў пад просьбай аб стварэнні інфармацыйнага рэсурсу, на якім можна было б размяшчаць падрабязную інфармацыю і фатаграфіі дзяцей, якія маюць патрэбу ў сем'ях, але жывуць у прытулках, дамах дзіцяці, дзіцячых дамах-інтэрнатах.
Міністэрства адукацыі даручыла стварэнне Інтэрнет-партала Нацыянальнаму цэнтру ўсынаўлення. З дапамогай Рэспубліканскага грамадскага аб'яднання "Беларускі саюз жанчын" быў знойдзены распрацоўшчык праграмнага забеспячэння партала. Ім стаў ТАА «Лайт Вэл Арганізэйшэн». Ідэя стварэння партала была падтрымана таксама Міністэрствам працы і сацыяльнай абароны і Міністэрствам аховы здароўя Рэспублікі Беларусь. Па сутнасці, партал www.dadomu.by з'яўляецца сведчаннем прыватна-дзяржаўнага партнёрства ў забеспячэнні права кожнага дзіцяці, якое засталося без апекі бацькоў, на жыццё і выхаванне ў беларускай сям'і.